De chaos is compleet

We wisten dat het moment dat de vakantie over was dat we in de chaos zouden stappen. Want ja, ons geld was nog steeds gestolen en de week deadline om het geld terug te brengen was verstreken. En uiteraard, geen geld.
Dus we gingen met Titus (onze supervisor en manager van HFC) naar de lokale politie en dat was een ervaring op zich.
Ten eerste waren we in een deel van Monze die wij nog nooit hadden gezien of opgemerkt. Vervolgens kwamen we bij de politie en dat was één kamer met één houten balie. Achter deze houten balie zaten ruim 7 politieachtige mensen. En achter deze 7 mensen stonden nog een stuk of 4 mensen met geweren, groenkleurige kleding of gewoon mensen. Zal maar zeggen dat iedereen er anders uit zag en ik ze niet allemaal kon plaatsen.
Wij stonden een beetje ongemakkelijk erbij, want geen van alle personen leek maar iets van professionele serieusheid te bevatten. Ze stonden met Titus te ouwe hoeren, keihard met elkaar te lachen en toen zij een hand aan ons gaven ging hat schaterlachen nog een tandje hoger. Goed dat we beroofd waren was inderdaad wat jammer. Maar toen ze eindelijk door hadden dat we 2100 kwacha EN 360 dollar kwijt waren dachten ze wel even: oei. Iedereen die binnen kwam lopen en bekend leek bij de mensen achter de balie mochten allemaal achter de balie komen en stuk voor stuk lazen ze het verslag die één van de politieachtige had opgeschreven over ons verhaal.
Toen moesten we alle drie een verklaring afleggen. En dat gebeurde niet zoals je zou verwachten, namelijk individueel en apart van elkaar. Nee we stonden alle drie naast elkaar bij de balie en vertelde aan 3 verschillende mensen te gelijk ons verhaal. Dat we ondertussen overlegde wat we gingen zeggen en welke tijd etc. was gewoon toegestaan. De mensen die onze verklaring opschreven schreven wel, maar lette nou niet echt op. Want ja de lol met je collega’s is natuurlijk veel belangrijker dan goed iemands verklaring opschrijven.
Ondertussen kwamen er steeds groepjes mannen langs lopen van achter naar de voorzijde van het gebouw. De mannen liepen allemaal hand in hand, 2 aan 2 en zonder schoenen. Zij waren op weg naar de local court. Lekker veilig zonder geboeid te zijn enzo, maarja dat zal wel Afrikaanse logica zijn.
Nadat eindelijk onze verklaring goed op papier was gezet en wij onze handtekening hebben gezet werden we door een hogere officier naar achter geroepen. Toen we naar achter liepen was wel te zien waar al die mannen vandaan kwamen, want er was aan het eind van de gang één cel die tot de nok aan toe vol zaten met mannen. Toen zij uiteraard 3 witte vrouwen het gebouw in zagen lopen werden ze natuurlijk dol en gingen ze allemaal zwaaien. Wij hebben maar gedaan alsof we ze niet zagen en zijn snel doorgelopen.
We werden het kantoor ingeroepen van het hoofdinspecteur, wat een dikke en chagerijnig vent was. En dat wij een week hebben gewacht daar was hij niet blij mee.
Uiteindelijk is onze (achteraf bekende dief bij de politie)verdachte opgepakt, want na een huis bezoekje bleek hij ook allemaal van het revalidatiecentrum te hebben liggen.

De volgende dag was ook een dag met chaotische indrukken. We gingen namelijk naar de local shopingmall. We kwamen eveneens op een plek in Monze die we nog nooit gezien of opgemerkt hadden. De shoppingmall was gewoon een zandweggetje en links en rechts woonde mensen. En dan ergens tussen die huizen zaten 2 winkeltjes naast elkaar waar ze kleding verkocht en helemaal aan het eind van dat weggetje zat de kledingmaker. En ja hoe zag het winkeltje van de kledingmaker eruit. Het was een kamertje van 3 bij 4 die tot het plafond aan toe vol lag met alle soorten chitenge’s (de katoenen doeken die de vrouwen hier dragen) die je je kan voorstellen. En nee niet netjes opgevouwen en in kasten gestopt, nee gewoon op een hoop gegooid langs de muur. En op de plekken aan de muur waar lege plekken zouden kunnen zitten hadden ze posters opgehangen met modellen voor jurken, rokken, broeken en noem maar op. Verder zaten er 2 mannen in het midden van al die chaos allebei met een tering oude naaimachine. Deze mannen leken deze georganiseerde chaos helemaal te snappen en wisten elke keer precies de juiste chitenge’s tevoorschijn te halen. Behalve toen wij kwamen. Ze hebben hele zooi hok onderste boven gegooid, waardoor de chaos compleet was. Maar onze chitenge’s en de voorbeeld broek van kim waren niet te vinden. Nouja, toch maar de maten opgenomen en we wachten tot zaterdag. In de hoop dat ze het toch nog vinden.

En om de chaos nog een beetje aan te dikken van de afgelopen dagen hebben we gekkigheid uitgehaald in het centrum. Theresa die op een punt stond om een burn out te krijgen omdat haar (veel te oude) pc niet werkte zoals zij wilde vroeg onze hulp. Daar stiekem een goede photobomb foto van te maken gingen we lachend een rondje door het centrum. De foto bracht grote hilariteit met zich mee onder de medewerkers en maakte de wat saaie dag voor de medewerkers wat beter.