Iemand is hem niemand is hem

Laat ik beginnen met het leukste van vandaag: de container die vanuit nederland was verscheept 2 maanden geleden is eindelijk geopend en de rolstoelen zijn vandaag aangekomen bij het centrum. Toen Theresa door kreeg dat de rolstoelen gloedje nieuw waren werd ze dol enthousiast. En Roos, Kim en ik werden enthousiast bij het zien van de rolstoelen, want de rolstoelen die ze nu hebben zijn niet wheelie proef! Dus willen wij wheelies aanleren aan de patiënten in de rolstoelen hebben we deze rolstoelen nodig!

Werken hier lijkt een continue spel van iemand is hem niemand is hem. Eerst het fysio werk. Je bent de werkende fysio als je je daar verantwoordelijk voor voelt. Je blijft de werkende fysio als je niemand anders aanspoort ook wat te gaan.
Het feit dat wij hier zijn geeft sommige fysio’s een soort idee dat ze een vrij kaart hebben, want ze komen te laat op werk, nemen de telefoon op tijdens het werk, gaan na outreach direct na huis ook al moeten ze nog 3 uur werken, hun middag slaapje is de ene keer tot 2 en andere keer tot half 3 dus de patiënten wachten maar, wij kunnen yoghurt les krijgen onder werk tijd zonder problemen en ga zo maar door.

Daarna heb je ons onderzoek. Uiteraard is het de bedoeling dat wij de leiding hebben. En zoals verwacht kan Theresa dat niet zomaar toelaten. Maandag gaan we een focusgroep doen en bij toeval hoorde ik dat ze wilde dat de social worker de leiding zou nemen (zodat hij namens Theresa kan praten en alles weer aan Theresa kan doorspelen). Toen ik dat besproken had met de social worker kwam naar voren dat hij had gezegd de leiding te nemen zodat Theresa niet zou komen naar de focusgroep. Hij snapte donders goed dat als zij zou komen de focus groep geen meningsuitende plek meer zou zijn.
Dus hij zei dat hij de leiding zou nemen in naam van de baas, terwijl hij ons de leiding geeft. En als klap op de vuurpijl komen vandaag ruim 20 bazen vanuit Ierland om de opening van het nieuwe centrum mee te maken. Dus je kan je voorstellen dat ze gestresst is.

Als laatst hebben we nog de outreach. Vandaag gingen we naar St. Mary’s primary school. Waarom er 4 fysio’s mee gingen terwijl zij verwachtte dat het niet druk zou zijn werd snel duidelijk want op het moment dat we aankwamen zeiden ze: ‘you can start now’. Wat bleek we mochten weer bezigheidstherapeuten zijn. Nou omdat ik me wel weer wou gaan bemoeien met de fysio na mijn observaties van gister ben ik bij de fysio’s gaan zitten.
Toen de therapeuten elkaar schaapachtig aan zaten te kijken met de vraag: hoe gaan we de omtrek van dit hoofdje meten? Bedacht ik me dat ik maar in actie moest gaan komen. Ik trok de veter uit mijn schoen en meette het hoofdje van het kind. In het centrum kan ik dan precies meten hoe groot het was.
Dus wie is hem nou op het moment? Ik geloof ik :)