De betonnen vloer is ook een bed

Op weg naar de Choongo primairy school flitste me leven aan me voorbij. De auto scheurde over het zandpad, met kraters, koeien, gecrashede vrachtwagens, mensen en fietsers. van links, naar rechts, van het zand naar het gras. En net op het moment dat ik dacht dat ik Kim en Roos mijn maaginhoud ging laten zien waren we er!
Daar waar wij dachten: we gaan de kinderen even fysiotherapeutisch onderzoeken, daar dachten de zambiaanse therapeuten wat anders. Namelijk: 3 uur bezigheidstherapie.
Nadat wij 3 uur lang met de kinderen hebben gelummeld, stand in de mand gespeeld, hoofd-schouders-knie-en-teen gezongen en muzikale dansen van de kinderen hebben mogen aanschouwen. Was ik toch wel aardig bezweet, verbrand, uitgeput en niet meer in staat om nog een stap te verzetten.
Dus toen we terug waren in ons huisje zag de betonnen vloer er aanlokkelijk en lekker koel uit! Dus toen ik mijn handdoekje had geinstalleerd op de vloer was ik binnen enkele seconde knock out.

Met deze siësta kon ik de rest van de middag de volwassenen ook nog vermaken!

Ons onderzoek gaat gestaagd. Na veel gescheld op de documenten, gekut op de doktershandschriften en gehaat op de laksheid van de fysio's die terug te zien is in de documenten lopen we nog steeds een week voor op de planning.