Hoeveel clowntjes passen er in de auto?
Blijf op de hoogte en volg Mirte
19 Maart 2014 | Nederland, Leiden
Het verhaal is nu daar: de eerste indrukken. Te beginnen bij het dorpje; Monze. In Monze is niets.. er is een mission hospital, eetkraampjes langs de weg en een kerkje. De autoritten zijn ook elke keer weer een sport. Het ‘hoeveel clowntjes passen er in de auto’-record word elke dag weer gebroken.
Dan over de mensen en hun gewoontes. Wachten dat is de juiste omschrijving. Wil iets voor elkaar krijgen, wachten. Wil je je pas geregistreerde sim kaart gebruiken en toch meldt hij dat hij niet geregistreerd is, wachten. Moet je koelkast, wc en boiler het doen, wachten. Wil je patiënten behandelen, wachten. Wanneer wij terug komen zullen we of engelen geduld hebben of is ons geduld zo verschrikkelijk op dat alles ala minuut moet gebeuren.
Ons huisje. Ja ons huisje is een ruim huisje met maar weinig erin. Er staat een gloednieuwe koelkast, een tafel, 3 stoelen, 3 bedden met klamboe, er is een badkamertje en een keukentje met fornuis. Alle basics zijn er en dat is prima. Ook onze gasten die al langer verblijven schijnen hier tevreden mee te zijn. Want de kakkerlakken zijn overal te vinden. Langzaam maar zeker vinden zij allemaal de deur naar buiten of de dood. Met behulp van mijn hockeyskills zwiep ik ze één voor één naar buiten ( ondertussen is het een saai klusje geworden) en doormiddel van gif die onszelf bijna om zeep heeft geholpen verdwijnt de rest ook. De gekko’s, kikkers en spinnen laten we maar zitten met het idee dat zij de kakkerlakken wel zullen opeten.
Onze eerste werkdag voor het centrum zit er ook al op. Ik heb de volwassenenafdeling gedaan en Kim en Roos de kinder.
Samen met Calvin ben ik de slaapzalen langs gegaan, om iedereen die niet zelfstandig naar de gymzaal kan komen even te spreken en te vragen hoe het gaat.
De kinderen lagen allemaal in ‘skin traction’. Met behulp van tape, verband, stukjes touw en een gewicht dat 1/7 van hun gewicht zou moeten zijn lagen ze onder tractie.
Naarmate ik meer mensen langs ging, kwamen er stuk voor stuk weer dingen waarvan ik niet kon bevatten wat er gebeurde. Verbeter mij als ik het verkeerd heb maar gemiddeld genomen moet je niet een pols gaan mobiliseren als die gebroken is toch?
Goed eenmaal in de gym ging ik me maar bemoeien met de dame die op haar rug op de grond lag te rollen, want ik was toch wel benieuwd wat hier de bedoeling van was. Na toch wat gebrekkig engels van mijn kant kwam ik erachter dat zij een CVA heeft gehad, waardoor beide benen niet meer bewegen. Toen ik een nieuwe oefening uitprobeerde veroorzaakte dit veel gezucht, gegrom en zweet druppels maar ze was vastbesloten om het voor elkaar te krijgen.
Roos, Kim en ik lijken net Kwik, Kwek en Kwak. De ene citaat van de cabaretier na de ander komt op. En de gekke bekken blijven niet achter (van Roos). Javier Goesman met zijn strijkijzers is tot nu toe wel de favoriet: “Ik heb natuurlijk wel Watt nodig.. want dan kan ik.. langer strijken?”
Daar waar wij naar de Zambianen kijken van ‘wat zeg je’ kijken zij net zo hard naar ons met een blik van ‘jullie zijn gek’!
Dan over de mensen en hun gewoontes. Wachten dat is de juiste omschrijving. Wil iets voor elkaar krijgen, wachten. Wil je je pas geregistreerde sim kaart gebruiken en toch meldt hij dat hij niet geregistreerd is, wachten. Moet je koelkast, wc en boiler het doen, wachten. Wil je patiënten behandelen, wachten. Wanneer wij terug komen zullen we of engelen geduld hebben of is ons geduld zo verschrikkelijk op dat alles ala minuut moet gebeuren.
Ons huisje. Ja ons huisje is een ruim huisje met maar weinig erin. Er staat een gloednieuwe koelkast, een tafel, 3 stoelen, 3 bedden met klamboe, er is een badkamertje en een keukentje met fornuis. Alle basics zijn er en dat is prima. Ook onze gasten die al langer verblijven schijnen hier tevreden mee te zijn. Want de kakkerlakken zijn overal te vinden. Langzaam maar zeker vinden zij allemaal de deur naar buiten of de dood. Met behulp van mijn hockeyskills zwiep ik ze één voor één naar buiten ( ondertussen is het een saai klusje geworden) en doormiddel van gif die onszelf bijna om zeep heeft geholpen verdwijnt de rest ook. De gekko’s, kikkers en spinnen laten we maar zitten met het idee dat zij de kakkerlakken wel zullen opeten.
Onze eerste werkdag voor het centrum zit er ook al op. Ik heb de volwassenenafdeling gedaan en Kim en Roos de kinder.
Samen met Calvin ben ik de slaapzalen langs gegaan, om iedereen die niet zelfstandig naar de gymzaal kan komen even te spreken en te vragen hoe het gaat.
De kinderen lagen allemaal in ‘skin traction’. Met behulp van tape, verband, stukjes touw en een gewicht dat 1/7 van hun gewicht zou moeten zijn lagen ze onder tractie.
Naarmate ik meer mensen langs ging, kwamen er stuk voor stuk weer dingen waarvan ik niet kon bevatten wat er gebeurde. Verbeter mij als ik het verkeerd heb maar gemiddeld genomen moet je niet een pols gaan mobiliseren als die gebroken is toch?
Goed eenmaal in de gym ging ik me maar bemoeien met de dame die op haar rug op de grond lag te rollen, want ik was toch wel benieuwd wat hier de bedoeling van was. Na toch wat gebrekkig engels van mijn kant kwam ik erachter dat zij een CVA heeft gehad, waardoor beide benen niet meer bewegen. Toen ik een nieuwe oefening uitprobeerde veroorzaakte dit veel gezucht, gegrom en zweet druppels maar ze was vastbesloten om het voor elkaar te krijgen.
Roos, Kim en ik lijken net Kwik, Kwek en Kwak. De ene citaat van de cabaretier na de ander komt op. En de gekke bekken blijven niet achter (van Roos). Javier Goesman met zijn strijkijzers is tot nu toe wel de favoriet: “Ik heb natuurlijk wel Watt nodig.. want dan kan ik.. langer strijken?”
Daar waar wij naar de Zambianen kijken van ‘wat zeg je’ kijken zij net zo hard naar ons met een blik van ‘jullie zijn gek’!
-
23 Maart 2014 - 17:45
Marjolein:
Leuk om je belevenissen te lezen Mirte! Kun je die kakkerlakken niet lekker opbakken? Sausje erbij, mmm. ;-) Ik denk dat daar werk genoeg is voor jullie zo te lezen. Het communiceren zal wel moeilijk zijn. Succes! X -
24 Maart 2014 - 10:53
Jitske :
Lieve Mirte,
Wat een belevenissen, zeg! Leuk om te lezen.
En: Gefeliciteerd met je 21ste verjaardag!!
Van je paps & mams -
24 Maart 2014 - 11:26
Hans Gerritsen:
Lieve Mirte, wat een mooie ervaringen, nu al! je bent er net. Van harte gefeliciteerd en een leuke verjaardag vandaag! Hans en Yvonne. -
24 Maart 2014 - 12:13
Geraldien:
Lieve Mirte,
Allereerst van harte gefeliciteerd met je 21e verjaardag !!!!
En natuurlijk leuk om je zo te kunnen volgen.
Zoals ik het nu lees kom je helemaal zen en geduldig terug :-)
Geraldien -
24 Maart 2014 - 14:25
Marjolein:
Lieve Mirte, van harte gefeliciteerd!! Zo'n bijzondere verjaardag zul je niet snel meer krijgen :-).
21 worden in Afrika! Maak er een leuke dag van en hopelijk zingen zij daar een Afrikaans verjaardagsliedje voor je. XX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
